RunningRuud:
2010-2013:
Van Birnlucke naar Heartbreak Hill, van Sertigpass naar Montjuic naar Sonnenkopf;
van Transalpinerun naar Boston, van SwissAlpineMarathon naar Barcelona naar Allgau Panorama Ultratrail
2016-2017:
Van Rome naar Sallant en Alpentoppen naar Berlijn
RUUD VERHOEF; LOOP-HISTORY
Ruud Verhoef begon met hardlopen in 1982, geinspireerd door de marathon-prestaties van Gerard Nijboer, die toen grote internationale successen boekte bij de Olympische Spelen van 1980 in Moskou (zilver), Europese Kampioenschappen in 1983 in Athene (goud) en een fantastisch Nederlands Record in Amsterdam dat ruim 20 jaar stand hield.
Onervaren liep in 1982 mijn 1e marathon in Utrecht, het werd geen succes. Wel motiveerde dit mij om het toch beter te doen, maar 4 maanden later in de hitte en in de duinen van Lisse ging het toch niet veel beter.
In 1983, met richtlijnen van Guus van Wijk, medeoprichter van AV Ron Clarke en collega bij mijn werk bij ACF in Maarssen, ging het wel al veel beter. In de Westland-marathon dook ik voor het eerst onder de 2:40 uur. Later in dat jaar liep ik mijn PR in de marathon van New York City: 2:37:33, ondanks een trage start. 5 Weken later liep ik ook de marathon in Philadelphia: 2:41:25.
Om nog sneller te worden op de marathon ging ik mij in het vervolg eerst concentreren op kortere afstanden en werd ik eigenlijk meer een baanspecialist, een buitenbeentje bij AV Ron Clarke, gebaseerd op trainingsschema's van David Moorcroft, de Engelsman die in 1982 het wereldrecord op de 5000 mtr verbeterde. Een goede marathon liep in daarna niet meer, ondanks de topvorm waarin ik in 1985 in Rotterdam van start ging maar na 30km uitstapte. In de weken daaraan voorafgaand liep ik wel persoonlijke toptijden in de 20km in Aphen a/d Rijn in 1:06:03 en de halve marathon City-Pier-City in Den Haag in 1:10:26.
Op de kortere afstanden maakte ik het tot een regionale subtopper. In de jaarlijkse, landelijke ranglijsten noteerde ik een paar keer een top-50 positie. Mijn PR op de 3000mtr noteerde ik op 8:52, maar helaas lukte het mij net niet om de 5000mtr binnen de 15:00 af te leggen (PR: 15:05). Een hoogtepunt was in 1986 een 2e plaats in de B-serie bij het NK op de 10.000mtr in 31:43.
In 1985 bleek ik het sterkst in de jaarlijkse Wintercup-serie in Baarn, met daarbij de laatste race over 20km op de ijsvlaktes in het Baarnse bos. Daarnaast won ik de 5km-singelloop in Maarssen 2 jaar op rij, om vervolgens 3 jaar op rij als 2e te eindigen.
In 1988 was de marathon in Los Angeles nog een hoogtepunt met 2:46:16. Daarna liep ik allen nog een marathon in Eindhoven in 1993, maar dat was een niet zo geslaagde poging.
In de jaren daarna bleef ik wel hardlopen, maar op een laag pitje. Vrouw, kindjes, huisje, werk; er waren andere zaken die meer aandacht vereisten. Wel bleef ik altijd zeggen dat ik weer terug wilde en dat ik ooit mijn 1e marathon weer wilde lopen in Athene, op het klassieke parcours waar de geschiedenis van de marathon ooit z'n oorsprong beleefde. In 2008 was dat zover, een heel jaar voorspoedig lopen zorgde voor voldoende basis-conditie en op 9 november startte ik dus in Marathonas en finishte ik in het Panathinaiko-stadion in een nettotijd van 3:34:49.
In 2009 liep ik de marathon van Enschede, maar werd daarin "gesloopt" door de hitte en vervolgens de marathon van Davos, die ik uitliep in ruim 7 uur, ondanks een blessure ("fractuur Maissoneuve: enkelfractuur met gebroken kuitbeen) na een valpartij na 17km op 2600mtr hoogte.
Na een voorspoedige revalidatie in de rest van 2009 stond 2010 geheel in het teken van mijn ultieme uitdaging, TRANSALPINERUN, een 8daagse etappeloop dwars door de Alpen van Ruhpolding (Duitsland) door Oostenrijk naar Sexen (Italie) over uiteindelijk 310 km en 13,8km hoogteverschillen.
In de aanloop naar de TAR toe liep ik een uitermate geslaagd voorbereidingsprogramma met een uiterst geslaagde Utrecht-Marathon (3:21), een heerlijke Hardloop4Daagse (Apeldoorn, 100km in 6 etappes in 4 dagen), een sterke Natuurmarathon in La Roche (3:56 met 850 hoogtemeters) en goede marathon-testlopen in Diever (3:42) en Bad Pyrmond (4:02 met 690 hoogtemeters).
In september 2010 dus de:
04-11 sept 2010:
1e etappe: Ruhpolding (Dtsl)-St. Ulrich im Pillerseetal (Oos) 36,3km (↑1223, ↓1034) 5:05:23
2e etappe: St. Ulrich im Pillerseetal (Oos)-Kitzbuhel (Oos) 33,2km (↑1810, ↓1907) 5:47:52
3e etappe: Kitzbuhel (Oos)-Neukirchen am Großvenediger (Oos) 46,9km (↑2252, ↓2130) 8:20:26
4e etappe: Neukirchen am Großvenediger (Oos)-Prettau im Ahrntal (Ita) 43,9km (↑1967, ↓1377) 7:34:43
5e etappe: Prettau im Ahrntal (Ita)-Sand in Taufers (Ita) 34,5km (↑1813, ↓2408) 6:49:05
6e etappe: Sand in Taufers (Ita)-St. Vigil (Ita) 39,7km (↑1512, ↓1193) 5:35:36
7e etappe: St. Vigil (Ita)-Niederdorf im Pustertal (Ita) 42,195km (↑1963, ↓1990) 7:19:41
8e etappe: Niederdorf im Pustertal (Ita)-Sexten (Ita) 33,4km (↑1269, ↓1123) 4:41:45
TOTAAL: 8 etappes: 310km (↑13809, ↓13162) in 51:14:34
Lopen, rennen, klauteren, zwoegen, afzien, genieten dwars door de Alpen.
De rest van 2010 liep ik nog een niet bedoelde snelle mooie Berenloop Marathon Terschelling (3:25) en rustige mooie "t is voor niks" marathon in Geldrop (3:44).
In 2011 was de befaamde Boston Marathon het hoogtepunt, evenals de herinneringswaardige marathon in de GaiaPark Zoo; de 1e marathon volledig in een dierenpark gelopen en dan ook nog eens in 2 gedeelten ivm een onderbreking door onweer. Verder waren een trail in het Belgische Val d'Heure en de marathon van Amsterdam en avontuurlijke (trail-)trainingen in Connecticut mooie hoogtepunten. Helaas werd 2011 ook gekenmerkt door allerlei kleine kwetsuurtjes, waardoor een geplande "snelle" marathon (in Amsterdam) uiteindelijk niet ten uitvoer kwam....
In 2012 liep ik als "ultieme" levensdoel de 78K in Davos, de langste afstand bij de Swiss Alpine Marathon, met 2 passages boven de 2600 mtr; inclusief de Sertig pass. het werd een geweldig loopavontuur waar ik gedurende 11 uur volop genoot van al die bijzondere elementen en uitzichten die zo'n ultraloop in de bergen met zich meebrengt.
Gedurende het hele jaar 2012 liep liep ik in totaal 12 marathons, waarvan ik alleen de Rotterdam-Marathon HARD hardliep; ik finishte na 3:17; mijn snelste tijd in 19 jaar. Er waren haas-marathons in Zwolle en Spijkenisse; en prachtige natuurmarathons (Galgenberg, Hoogerheide, Zeeland, St. Oedenrode, Geldrop) en bijzondere marathons (Amersfoort, Slachte, Strandmarathon en Leiden).
Aan het eind van het jaar deed ik een 6-uursloop in Heerde op de baan, liep daar ruim 151 rondjes voor een totaal van 62.662 meters. Het was een niet vooraf geplande transformatie naar de ultra-afstand; het was er een die z'n oorsprong vond in m'n 2e hamstring-blessure in 2 jaar, waardoor ik overschakelde van het wedstrijd-element naar de lange afstand.
Na het supergeslaagde jaar 2012, zou het bijna onmogelijk zijn een even succesvol 2013 te realiseren. Uiteindelijk lukte dat ook niet; vooral enkel- en hamstring-problemen gooiden de nodige roet in de plannen gedurende de 2e helft van het jaar. Wat het hoogtepunt van het jaar had moeten worden, de Allgau Panorama Ultra Trail in de Zuid Duitse Alpen, moest ik na 52 van de 69km staken en de 6-uursrace in het Amsterdamse Bos moest ik na 3 uur staken.
Toch liep ik in het 2e deel van 2013 nog wel de marathons van Hilvarenbeek, Geldrop en Spijkenisse (deze laatste weer als pacer op 4-uur.
In de 1e helft van het jaar waren er wel 2 hoogtepunten: in maart ontzettend genoten van de Barcelona Marathon en in april van de 50-km Loop van Vlaanderen.
Daarnaast voltooide ik nog 2 marathons als personal pacer in Apeldoorn en Leiden en verder nog de Galgenbergmarathon, de Rotterdam-marathon, de Maasdijk-marathon, de midzomeravondmarathon in Diever en de 44km-lange Bokemeirun in het Amsterdamse Westerpark.
Daarmee kwam er een totaal van 13 marathons (of iets langer) op mijn naam in 2013
2014 werd een jaar zonder bijzondere hoogtepunten. Uiteindelijk liep in totaal 11 marathons, allemaal binnen de 4-uur en daarnaast nog 3 ultra's. De Jan Knippenberg Memorial in april was mijn langste race, 60km over het strand van Velsen Noord naar Den Helder. De maand mei was de mooiste, en daarnaast de meest bijzondere. Met eerst de "Groene van Amsterdam" bijna 4 uur lang in constante regen en koude wind en 2 weken later de eenmalige terugkeer van de Westland Marathon bijna 4 uur in een stralende en warme zon. En weer 6 dagen een heel vlotte 50km in het Amsterdamse Bos.
Opvallend in 2014 was mijn verschijning in de Marathon & Ultracup, met een 39e plaats in het eindklassement, mede ook dankzij deelnames aan kleinere marathons als de Binnenmaasmarathon, de Child Learn Marathon, de Beekse marathon en ook weer, inmiddels als kleine traditie de Tis-voor-Niks en de Spijkenisse marathons.
Nog een andere bijzonderheid was mijn overwinning in de enige echte Utrechtse marathon van 2014; de Pheidippidesloop, waar ik alle andere solo-lopers achter mij liet.
Genoten heb ik in 2014 vooral ook van de Dijkenloop-marathon en de allerlaatste editie van de Midwintermarathon.
Verder liep ik ook nog een aantal kortere wedstrijden op baan en weg. Opnieuw wist ik daarbij op zowel 3000mtr als 5000mtr nog binnen de 4:00/km te finishen; hoewel toch iets minder snel dan in de laatste paar jaar.
In 2015 liep ik een totaal van 17 evenementen, waarvan 15 officiële marathons/ultra’s. Hierbij bracht ik mijn totaal marathons/ultra’s op 82.
Het meest succesvolle deel van het jaar was de eerste helft, voordat ik door een hamstringblessure werd geveld en een moeizame 2e helft doorworstelde.
In maart liep ik 3 geheel verschillende, maar stuk-voor-stuk mooie marathons. Eerst in prachtige lente-omstandigheden de Galgenbergmarathon door de bossen en over de heuvels van de Utrechtse Heuvelrug, vervolgens de strandmarathon Scheveningen-Zandvoort met continue zware wind tegen en daarna de Drents Friese Woldmarathon door het natuurgebied in miezerige omstandigheden.
In april een mooi uitstapje en genieten van de Düsseldorf marathon, waarin ik via 3 tempoblokken van 5km mijn snelste jaartijd noteerde in 3:38 als voorbereidingsloop op de 50km-Eemmeerloop in Spakenburg in mei. Helaas stond ook op deze dag een stormachtige wind en gelukte mij een PR niet, maar wist ik wel met een tijd van 4:28 de 3e plaats te bemachtigen in mijn categorie.
Voor het 2e jaar op rij liep ik vervolgens een gedegen Child Learn Marathon in 3:53 in de mooie Zuid-Limburgse heuvels.
In de zomermaanden was ik 2x te gast bij Willem Mutze. In juli voor het Rondje Amsterdam op de heetste dag van het jaar, waardoor de 60km ingekort werd tot marathon-afstand en in augustus bij de 1e dag van de Boxmeerdaagse. Op beide dagen liep ik de afstanden overigens wel als “ultraloper” gezien de tijden die ik gebruikte om te finishen.
Na 1 baanwedstrijd over 3000mtr en vervolgens die hamstringblessure liep ik pas in oktober weer een serie van 3 marathons in 4 weken ondanks een gebrekkige trainingsarbeid. De boscrossmarathon in Soest, de Stichtse Vechtmarathon in Maarssen op een groot deel van mijn trainingsgebied en voor het eerst de traditionele Brabantmarathon in Etten Leur.
De “tis voor niks-“marathon in Geldrop is vervolgens een gewoonte geworden voor mij, evenals de Sparkmarathon in Spijkenisse, weer als pacer.
Het jaar sloot ik af met mijn 1e (moeizame) optreden in de Boscrossmarathon in Diever en een eveneens moeizame 6-uursloop op de baan in Epe.
In 2016 had ik een geweldig (“Wahnsinnig”) begin met 900kms in de eerste twee maanden, maar kreeg ik vervolgens te maken met meerdere blessure-perikelen, waardoor het uiteindelijk een teleurstellend jaar is geworden, waarin ik niet toegekomen ben aan mijn gestelde uitdagingen.
Ik liep uiteindelijk een totaal van 14 evenementen, waarvan 9 officiële marathons en daarvan weer 1 ultra; in maart de 60km Jan Knippenberg memorial strandloop van Velsen Noord naar Den Helder, succesvol binnen 6 uur, ondanks een opspelende kuitblessure in de laatste 6km.
Een persoonlijke uitdaging lukte nog wel namelijk in mei een dubbeldekker; twee marathons binnen 24 uur met op zaterdagavond de Avondmarathon in Steenbergen en op zondag de marathon in Leiden.
Verder heb ik genoten van een mooie birthday marathon in Rome in april en van de Allgau Panorama (berg-)marathon in de mooie Zuid-Duitse Alpen in augustus, van een feestelijke en sfeervolle One & Only Copakuilbana Marathon in Roelofarendsveen in september.
Daarnaast liep ik nog marathons in Hoorn in juni langs het IJsselmeer, in Apeldoorn (midzomeravond) in juli en voor de tweede keer de Dijkensport Rivierenlandmarathon in september.
Vanaf september liep ik geen marathons meer en ben ik na een rustfase weer begonnen met een “back-to-basics” programma en liep ik de rest van het jaar alleen nog een aantal kortere wedstrijden om weer vorm op te bouwen voor het volgende jaar.
SINDS 2005 GELOPEN AANTAL KMS, MARATHONS/ULTRA'S PER JAAR:
| jaar |
kms |
M/U |
| 2005 |
1958 |
0 |
| 2006 |
2169 |
0 |
| 2007 |
2181 |
0 |
| 2008 |
3116 |
1 |
| 2009 |
2591 |
2 |
| 2010 |
4136 |
10 |
| 2011 |
3142 |
4 |
| 2012 |
3909 |
13 |
| 2013 |
3814 |
13 |
| 2014 |
4249 |
14 |
| 2015 |
3763 |
15 |
| 2016 |
3301 |
9 |
| 2017 |
3356 |
16 |
| tot |
41685 |
97 |
Reacties